’s Ochtends nog even genieten van de rust…
Vandaag arriveert de familie Willemsen.
Een wilde gok geeft ons tijd tot kort na de middag, waarschijnlijk: in de ochtend opstijgen, 2,5 uur vliegen,
bagage terugvinden, auto afhalen en nog een uurtje rijden van Carcaçonne tot
Sérignan…
Maar dat is buiten Bart Willemsen
gerekend. Welgeteld om 11 uur staat hij
achter het hek te zwaaien naar het zwembad, althans… naar ons. Veel te vroeg hé, ze mogen het huisje nog
niet in. Pas ergens in de namiddag zal het worden vrijgegeven. Voorlopig
verblijven ze eventjes illegaal op de camping. Dan weet hij ook eens wat het is
om sans-papier te zijn.
In de loop van de namiddag komen we samen op
het strand. De hele bende is verenigd. En willen of niet… vanavond eten we
samen in de Tiki-Bar. Dat heb je als je de laatste bent, dan heb je niet te
kiezen en wordt alles voor u beslist. Maar we wisten uiteraard dat dit geen
probleem zou zijn.
Jammer genoeg is de menukaart van de Tiki-Bar
ook veranderd. Enkele lekkers slaatjes en gerechten zijn van de kaart
verdwenen. Dan maar opteren voor een lekkere pizza. De kinderen kiezen
uiteraard voor de bekende pizza hawaïenne en een pannenkoek als dessert.
Er wordt geklonken op een goeie vakantie, en van het weer mogen we tot
hiertoe alvast niet klagen. Overdag goed zonnig (af en toe een wolkje – maar
dat mag nog net) en ’s avonds hebben we geen extra truitje nodig. Het koelt
niet echt af, zelfs niet na zonsondergang (moordend voor de ramadanisten). We wanen ons in de Tropen.
Vanaf vandaag wordt het wel een pak drukker op
de camping. Al onze buren zijn vandaag
vertrokken… en vervangen door nieuwe Fransen. Alleen achter ons blijft het nog
even onbewoond. Maar meer en meer plaatsen
op de camping geraken nog volgestouwd met tenten, mobilhomes, campers, caravans
en … Nederlanders. Blijkbaar is ook daar de vakantie begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten