Eerst onze noodzakelijke boodschappen. En
bomma gaat verschieten… Ze hebben de Lidl hier 50 meter verplaatst, maar wel
dubbel zo groot gemaakt, en heel mooi vanbinnen… en met een heerlijk ruikende
bakkerij. Op de parking moet ik mijn
allerbeste reactievermogen even bovenhalen wanneer een Belg zonder kijken zijn
deur opengooit op het moment dat ik in een parkeerplaats rijd. Tja, als je de nummerplaat ziet…
We vervallen dan ook weer snel in onze oude
gewoontes: namiddag is strandtijd, strandtijd is leestijd. Het eerste boek moet
eraan. Lies en Anse spelen met Nas en
Let (en meestal ook met papa Tom). Er
wordt geschupt… en geschupt… en gezwommen.
Oranje vlag, opletten dus, maar hoge golven zijn zo leuk om in te
spelen.
En kijk eens wie we hier ook weer tegen komen op het strand... Kent u ze nog van vorig jaar?
Onze eerste ‘echte’ avond kunnen we niet laten
voorbij gaan zonder naar ons favoriete restaurant in Valras Plage te trekken. Na
een skype met vokke, trekken we er hoopvol op uit. Le Marius, het is er nog
altijd en de immer goedlachse, struise, bazin is nog altijd identiek dezelfde
als de voorbije jaren. Wat van de ‘rog’ op de menukaart niet kan gezegd
worden. We krijgen dus meteen 2 zoenen
van de ‘patrones’ en na de maaltijd wordt de ‘diggestif’ ons aangeboden door het
huis. Dat kunnen we niet weigeren. Misschien
heeft de melding - dat we van de week zeker nog terugkomen met Bart, Debby, Tom
en Sandy en alle kids, en dan o
Het is nog niet erg druk in Valras Plage en de meeste
winkeltjes zijn reeds gesloten of beginnen al om 22 uur op te ruimen. We zullen
nog eens moeten terug komen (wat jammer).
Al meteen willen de Franse weergoden ons eens goed bang maken, want uit
de hemel komt zowaar nat gevallen. Na 6 druppels echter stopt het alweer.
Gelukkig, want we willen niet opnieuw zo’n weer als vorig jaar. En daarmee zat de tweede dag er al op. Wat vliegt de tijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten