Beetje slecht geslapen vannacht. Nochtans was
er geen alcohol te pas gekomen aan de vorige avond. Geen probleem hier, we
leggen ons aan het zwembad met een zonnebril op en… slapen vredig verder. “Vredig” is hier anders niet echt op zijn
plaats. Tegen de middag aan willen de
jongens (Bart & Tom, nvdr) even testen of ik wel echt slaap. Tom… de immer galante
Antwerpenaar, test me blijkbaar subtiel met een stokje voor mijn ogen, in mijn
oren, … Té subtiel voor een ex-voetballer uit de boerenkempen… Bart besluit een
trap te geven tegen… mijn linkerenkel… 50% kans om die voet te kiezen die in
januari geopereerd werd. Ge moet het
maar doen… Mankend verlaat ik het zwembad.
Ik zal het de rest van de dag (en misschien ook nog de volgende dagen)
geweten hebben, dat ie nog niet 100% in orde is.
“Hey Ivan, we gaan vanavond voetballen, doet
ge mee?” , klinkt het even later… Grapjas hé, die Bart. Het voetballen laat ik
wijselijk voor wat het is. We hinkelen ’s avonds nog wat over het marktje hier
op de camping en drinken nog een cocktail op het plein, waar een 3-koppig
muziekbandje staat te spelen. Niet
slecht die mannen: bekende klassiekers in een blues of jazz’achtig jasje. De meisjes laten nog een nep-tattoo zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten