Zoals in het bericht van dinsdag 7 juli (oh
nee, toch niet opnieuw?) geschreven, is het vandaag een dagje voor de kinderen,
samen met bomma en bompa… en een dagje voor ons beiden. Vanop de camping in Sérignan Plage, kan ik
dus niet heel veel melden. Behalve dan
dat er veel wind was op het strand, zodat de mensen aan den lijve hebben
ondervonden wat ‘zandstralen’ betekent. Traditioneel wordt er ’s avonds kip
(aan ’t spit) met frieten gegeten en wordt de dag afgesloten met een minidisco
en ijsjes voor de kinderen.
En wat de mama en de papa gedaan hebben... dat gaan we natuurlijk geheim houden... Laten we zeggen dat we deze keer ondervonden hebben dat we vele talen spreken en verstaan, maar dat Pools er daar geen van is... Dat het op strand inderdaad geen weer was om een parasol open te doen... Bakken dus... Dat de gegrilde lamsribbetjes erg lekker waren... Dat de kermis er nog steeds stond en het er nog altijd gezellig is om rond te wandelen... Dat je later in de danscafés altijd wel een klapke hebt in één of andere taal... De openingszin is dan steevast: "Van waar zijn jullie?"... Dat we steeds wel een taal vinden om ons verstaanbaar te maken, leven de Belgen (en hun talenonderwijs).
Daarbij zullen we het dan laten, want de nacht was kort, en dus hebben we een grote behoefte aan... slapen.
Daarbij zullen we het dan laten, want de nacht was kort, en dus hebben we een grote behoefte aan... slapen.
Slaapwel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten